Dzień pierwszy (3.08 - środa) - 70km.
Wyruszyłem z żoną Kasią z Kołczewa do Wolina. Pamiętam, że nasze bagaże ciągle musieliśmy poprawiać. Mieliśmy sakwy rowerowe, a na bagażnikach pakunki, w których był namiot, śpiwory i karimaty. Z czasem nauczyłem się tak wszystko przywiązywać, żeby do wieczora nie poprawiać. Z Wolina pojechaliśmy przez Parłówko i Golczewo do Nowogardu. Za Nowogardem pierwsza noc. Było to w szczerym polu, wśród łanów zbóż. Nie mogłem zasnąć całą noc i myślę, że moja żona także. Tak było też na pozostałych wyprawach. Zawsze po 2-3 nieprzespanych nocach, zmęczony do granic wytrzymałości, zapadałem w głęboki sen.
Dzień drugi (4.08 - czwartek) - 80km.
Przez Dobrą, Chociwel, Węgorzyno i Drawsko Pomorskie dotarliśmy do Złocieńca. Podziwialiśmy krajobrazy Pojezierza Drawskiego - piękne jeziora i lasy. Za Złocieńcem druga noc - w opuszczonym sadzie.
Dzień trzeci (5.08 - piątek) - 90km.
Mimo, że kilometrów kręciliśmy z dnia na dzień coraz więcej, to nie śpieszyliśmy się za bardzo. Jechaliśmy od rana do wieczora , z częstymi przerwami, z prędkością około 15 kilometrów na godzinę. Taką zasadę przyjmowałem na późniejszych wyprawach - jazda powoli, ale długo, a kilometrów przybywało. Przejechaliśmy przez Czaplinek, Szczecinek, Barwice i Połczyn Zdrój. Pamiętam jak w Szczecinku, jadąc według znaków drogowych, objechaliśmy całe miasto dookoła, zamiast pojechać prosto. Zdarza się. Za Szczecinkiem wykąpaliśmy się w jeziorze i nieco odpoczęliśmy.
Dzień czwarty (6.08 - sobota) - 60km.
Świdwin, Resko, Płoty i nareszcie Gryfice, gdzie mamy rodzinę.
Dzień piaty (7.08 -niedziela) -50km.
To już koniec naszej wyprawy. Jeszcze po drodze wstąpilismy w Świerznie do znajomych. Pobierowo, Dziwnów i nareszcie Kołczewo. Zmęczeni, ale szczęśliwi dotarliśmy do domu.
W następnym roku pokonaliśmy razem 1000km. Dla mnie jednak było to już za mało. W tym samym roku wyjechałem rowerem za granicę pokonując 2000 kilometrów.